ROZDZIAŁ 9

Właśnie wychodzę na murawę. Jestem w dużym stresie bo to ważny mecz, a tym bardziej, że na trybunach siedzą moje dwie ukochane. Gdy zobaczyłem Lenkę która podczas hymnu śpiewała z całych sił przeszły mnie dreszcze wyglądała słodko mając na sobie koszulkę reprezentacji z numerem 9 i czarne rurki tak samo była też ubrana Nela. Pierwszy gwizdek i po 23 minutach strzelili bramkę Anglicy.  Po 10 minutach Piszczek pięknie podał piłkę do Kuby a Kuba delikatnie podał ją mi i tak strzeliłem bramkę. Byłem tak bardzo szczęśliwy spojrzałem w stronę moich dziewczyn. Nela tak samo mi kibicowała jak kiedyś. W drugiej połowię  śliczną bramkę strzelił Błaszczykowski i tak o to wygraliśmy 1:2. Dawno, żadnego meczu nie wygraliśmy.

                                        ***
Kibicowałyśmy z Lenką na meczu reprezentacji jestem dumna z Roberta, że tak pięknie strzelił bramkę. Wracałam z Leną do domu ponieważ Robert musiał jeszcze na chwilę zostać. Zobaczyłam, że w moim mieszkaniu nie świeci się światło, a przecież Wiki powinna już dawno być w domu.
-Skarbie wejdziemy na chwilę do mnie ok?- zapytałam małej
-Dobrze.

Otworzyłam drzwi i nikogo nie było. Kazałam małej usiąść w salonie a sama poszłam do Wiki pokoju. Na łóżku leżała karta:

                          ,,KOCHANA NIE WRÓCĘ DZIŚ NA NOC. 
                                                                                BUZIAKI WIKI:*"

Uśmiechnęłam się sama do siebie i zeszłam do salonu. Lenka spała na narożniku. Nie miałam sumienia jej budzić i zaprowadzać do Lewandowskich. Delikatnie rozłożyłam łóżko i położyłam wygodnie małą. Poszłam do łazienki wziąć szybki prysznic. Gdy wychodziłam ktoś pukał do drzwi:
-Tutaj się ukryłaś? - zapytał Robert
-Przepraszam, ale Lenka zasnęła i nie chciałam jej budzić- uśmiechnęłam się- Chyba się nie gniewasz
-No jasne, że nie. Dziękuje Ci za to, że jesteś przy mnie kochanie- pocałował mnie w usta
-Świetnie dziś zagrałeś kochanie- zaśmiałam się
-Dziękuje. Ta bramka była dla Ciebie.
-Robert może jak Lena już śpi to Ty też zostaniesz na noc?
-Bardzo chętnie. Takiej okazji nie przepuszczę

Położyliśmy się obok Leny i zasnęliśmy.
-Tato wstawaj!- krzyczała Lenka
-Skarbie daj chwilę poleżeć- wziął mała i przytulił
-To wy sobie poleżcie, a ja zrobię coś do jedzenia- wtrąciłam
-Ej no Ty mi też uciekasz ?
-Lena na pewno jest głodna zaraz wracam

Ruszyłam do kuchni, aby przygotować śniadanie. Do mieszkania przyszła Wiktoria,a Robert z Leną byli w łazience:
-No hej mała- przywitała się ze mną - No wiesz co ja myślałam, że jak mnie nie bedzie to wykorzystasz jakoś ten czas po meczu a Ty co sama tak siedzisz.- Do kuchni wszedł Robert
-Cześć Wiki
-O a jednak wykorzystałaś ten czas- zaczęła się śmiać
-Wiki przestań- uspokoiłam ją chociaż to i tak nic nie dało
-No Nela weź wyluzuj. Co tam masz na śniadanko ?
-Naleśniki. - odpowiedziałam i weszła Lenka- Lenka siadaj już podaje śniadanko- Wiki widziała tylko raz Lenę i to z daleka to był pierwszy bliży kontakt
-O cześć mała jaka Ty ładna jesteś. Jestem Wiki, a Ty ?- Zaczęliśmy z Robertem się śmiech
-Lenka- odpowiedziała z uśmiechem

Po zjedzonym śniadaniu Robert z Leną poszli do domu.
-Powiem Ci, że fajna ta dziewczynka. Aż dziwne, że to jego dziecko i tej całej Majki
-Wiktoria już na prawdę przesadzasz. Majka nie żyje więc należy jej się trochę szacunku
-No ok ok już dobrze.
-A gdzie Ty tak w ogóle byłaś? - zapytałam
-A co Cię to tak obchodzi?- zrobiłam minę gdzie Wiki wiedziała, że to nie są żarty- No dobra mówię Ci byłam u Kolegi.
-Jakiego?
-U Kamila
-A Ty z nim jesteś?
-Sama nie wiem. No ale można tak powiedzieć
-To świetnie- Cieszyłam się, że Wiki znalazła sobie chłopaka Kamil to na prawdę fajny facet.
 

Spotkałam się z Robertem na spacerze, ale tym razem bez Lenki:
-Nela jutro jadę do Dortmundu. Wiesz o Tym, że muszę tam być
-Wiem Robert przecież to jest Twoja praca- uśmiechnęłam się choć wcale do śmiechu mi nie było
-Nela błagam Cię wyjedź ze mną. Stworzymy w tedy prawdziwą rodzinę. Ja bez Ciebie już nie wytrzymam.
-Ale jak to sobie wyobrażasz. Ja mam tu mieszkanie prace, Wiktorie nie mogę jej tak zostawić. Pomogła mi po stracie rodziców i nie znam doskonale języka.
-Ja wiem to wszytko, ale pracę możesz znaleść w Niemczech. Wiktoria na pewno to zrozumiem. Nie chce się z Tobą znów żegnać. - przytulił mnie tak jak dawniej- Kocham Cię
-Robert ja Ciebie też, ale jutro na pewno z wami nie wyjadę muszę to przemyśleć. Obiecuje, że się zastanowię.

                                          ***
Dziś jedziemy z Leną do Dortmundu. Tak bardzo żałuje, że nie jedzie z nami Nela. Nie chce się z nią rostawać.
-Kocham Cię Robert - powiedziała mi do ucha
-Ja Ciebie też skarbie.- przytuliłem ją- Obiecuje, że po Ciebie Tu wrócę i zabiorę Cię siłą.
-Papa Nela- podeszła do mnie Lenka- wzięłam ją na ręce i dałam buziaka w czółko
-Papa Skarbie. Pilnuj tatusia- Robert zabrał mała i wsadził do samochodu, a potem sam do niego wsiadł i odjechał.
 -Nela nie martw się. Już tyle przeżyliście, że i tak będziecie razem. W końcu  prawdziwa miłość wszystko wytrzyma.- uśmiechnęła się do mnie Mila
-Masz racje kochana- W tedy zrozumiałam, że i tak tyle przeżyliśmy, a jesteśmy razem.

-------------------------------------------------------------------------
Cześć kochane dodaje kolejny rozdział mam nadzieje że wam się podoba.  Jeżeli będzie 5 komentarzy kolejny dodam w środę jeżeli nie to dopiero za tydzień ;)

STROJE NELI:

 

 

STRÓJ LENY: